China: Yunnan

27 april namen we afscheid van Laos en stapten we de bus op richting Jinhong in de provincie Yunnan in China. Aan de grens werden onze zakken door de Chinezen grondig geïnspecteerd, waarbij ze veel aandacht hadden voor onze dvd's. Eventjes paniek omdat gekopieerde dvd's eigenlijk verboden zijn (oeps...) maar eigenlijk waren ze gewoon curieus naar onze filmkeuze. Na een vlotte pasportcontrole waarbij de ambtenaren trots tonen dat ze Engels kunnen (Goodmorning, Have a nice trip enz.) rijden we China binnen. We zien opvallend het verschil met het arme Laos, brede, goede wegen, mooi aangelegde bloemenperkjes, alles zeer proper. En 3 uurtjes later komen we toe.... in de regen, valt dat even tegen! We nemen een taxi, maar de vrouw begrijpt ons niet, en zet ons af bij een veel te duur hotel. Gelukkig is het ondertussen opgeklaard en kunnen we met het plannetje in de hand zelf een geschikter hotel zoeken. Ook hier een enorm verschil met de rest van Azië. Overal logeerden we tot nu toe in echte hotels (geen guesthouses meer te vinden) met een tv en een grote badkamer voor maar 5 of 6 euro. De eerste dag verkennen we het stadje en komt dat tegen: een leuk restaurantje Meimei wordt gerund door een Antwerpenaar! Hij vertelt ons dat vijf jaar geleden Jinhong nog maar een boerendorpje was en dat alles enorm wordt volgebouwd. Tijdens onze wandelingen door de stad en een fietstochtje blijkt dit zeker waar. Het fietstochtje had als doel het platteland te ontdekken en verschillende Dai dorpjes te zien en ook een hotspring te zoeken. Maar als ze iets doen, dan doen ze het goed zeker, want het duurt eerst al een kwartier voor we de stad zijn uitgefietst en daarna passeren we drukke verkeersassen en een vliegveld om op het platteland te geraken. Maar ook daar zijn ze volop aan het bouwen en zijn de snelwegen nooit uit het zicht: jammer! Dan maar op naar de volgende bestemming, Jiangshui. We nemen een nachtbus en dat is een hele ervaring. In het busstation geraken we nog verbazend vlug (Chinezen spreken echt enkel Chinees) aan 2 ticketjes. De bus dan: volgebouwd met smalle ijzeren dubbeldekkerbedjes. De bedjes vallen nog mee, storender zijn diegenen die erop liggen. Het is hier heel gewoon om te roken (ook al mag het niet), luidruchtig te eten, je afval op de grond te smijten, te spuwen, gsm-gesprekken en muziek aan heel de bus te laten horen, te snurken en als je vanachter op de bus zit je plotseling te mengen in een gesprek dat de chauffeur aan het voeren is. Gelukkig slapen ze ook graag want 's nachts was het nog redelijk rustig. Een ander fenomeen waar we de volgende ochtend kennis mee maken zijn de openbare toiletten. Franse WC's, maar dan enkel met een muurtje tussen en geen deur. Daar zit je dan om 7u 's morgens tussen twee kakkende Chinezen... Jiangshui was een gezellig stadje gebouwd rond een grote Confuciustempel, gebouwd in 1325 tijdens de Yuan-dynastie. Gedurende 750 jaar was het een studiecentrum voor studenten die aan de keizerlijke examens deelnamen. Naast vele tempelgebouwen met mooie zuilen is er ook een indrukwekkende vijver: de Zee van de Studie, symbool voor de grootsheid van kennis. Ook nu nog waren er veel jonge mensen aan het studeren rond de gebouwen.

Na een dagje vertrokken we alweer naar onze volgende bestemming: Yuanyang. Toen we in het busstation onze tickets wilden kopen, probeerden we op het informatiebord het woord Yuanyang terug te vinden, we waren nog geen seconde bezig of een Chinees meisje kwam tussenbeide, zag onze bestemming en leidde ons in 3 seconden naar het juiste loket en perron. Van zo`n hulpvaardigheid en vriendelijkheid stonden we toch even stil! Na 3 uur werden we in een ander kleiner busje geleid waarbij de chauffeur zelfmoordneigingen had, we moesten namelijk hoger de bergen in en de 30 km afstand legden we af in 40 minuten terwijl we helemaal dooreengeklutst werden.

Yuanyang is gekend voor de rijstterassen, die zijn we vandaag met een groepje gaan bezoeken en amai de Lonely Planet heeft gelijk: onze "jaw hit our chest"... zo mooi en uitgestrekt, ongelooflijk! Nadien gingen we met ons groepje van 2 Canadezen, 2 Amerikanen en 1 Duitser een uitgebreid Chinees maal eten. Iedereen besteld een gerechtje die dan allemaal op een draaitafel worden gezet, zodat je van alles kan proefen. Het eten hier is tot nu toe het beste van onze reis gebleken, heerlijk! Morgen volgende bestemming: de stad van de eeuwige lente, Kunming.

Op algemeen verzoek terug weetjes oftewel the circle of knowledge.

- China is 314 keer groter dan ons land, en heeft 130 keer zoveel inwoners als België en toch valt de regering er niet voor BHV.

- De gemiddelde levensverwachting is hier 71 jaar en dat terwijl een mens (komt ie) er bijna 130 zou moeten kunnen worden! Planten en dieren leven gemiddeld 7x de duur dat ze groeien dus 18X7...Ik denk dat het de schuld is van Francois De Keersmaecker en van de Walen dat we niet zolang leven.

- Er een mier is die mensen kan doden. De buldogmier.