Phonsavan, Loang Prabang

Na een lange rit met zeer bochtig parcours kwamen we op onze volgende bestemming terecht: Phonsavan. Dit iséén van de meest gebombardeerde gebieden in de wereld. Duizenden bommen werden hier gedropt tussen 1964 en 1973, waarvan 30% niet tot ontploffing kwam en nu nog steeds een reëel gevaar vormen. Maar de reden waarom wij hier zijn, zijn de mysterieuze ‘Plain of Jars’. In de omgeving van Phonsavan bevinden zich grote velden vol stenen potten. Deze kunnen tot twee meter hoog worden en tonnen wegen. Ze werden 2000 jaar geleden gebruikt om hun doden in onder te brengen. (Denkt men) De meeste zijn wel kapot door de bombardementen in het gebied, maar sommige zijn indrukwekkend groot en het is toch een raar zicht.

Na opnieuw 7 veel te bochtige uren in een minivan komen we toe in Luang Prabang, een Frans koloniaal stadje, dat door Unesco als werelderfgoed is bepaald. Veel hebben we wel niet gemerkt van de normale rustige charme van dit stadje, want het is Laotiaans Nieuwjaar: Pun Pi Mai!! Tijdens het feestgevier speelt water een enorm grote rol en dat hebben we geweten. Van de eerste dag dat we toekwamen in onze tuk tuk werden we van de kanten van de weg bestookt met water. Nat, nat, nat… Iedereen gebruikt waterpistolen, emmers, flesjes en soms zelfs de waterslang om alles wat beweegt nat te maken. Er wordt 8 dagen lang gevierd, waarvan de eerste 3 de meest leuke zijn, want we waren getuige van heel veel watergevechten (meedoen was de boodschap), de verkiezing van Miss Lao, een kleurrijke parade en algemeen heel veel feest en water. Het water staat trouwens symbool voor het wegwassen van het oude jaar, maar het is ook gewoon superleuk in de piekdagen van het droge seizoen.

In Phonsavan hadden we een Australische leren kennen die meegedaan had aan een tweedaagse ‘Mahout-cursus’. Hierin ga je op olifantenkamp! Dat moest ik zien natuurlijk… En het was zooo leuk. We leerden communiceren met de olifanten, voornamelijk door heel veel te roepen: Pai (Ga), Sai (Links), Kuoi (Rechts), Hua (Stop) etc. We moesten ze dan naar de rivier leiden voor een verfrissende wandeling. Hierbij mochten we gewoon zonder zadel in de nek zitten van de olifanten. De dag nadien haalden we de olifanten opnieuw op in de jungle voor hun ochtendbad. Schrobben maar, de vorige dag had het dan nog geonweerd en ze hadden zich volgespoten met modder, dus we hadden veel werk om ze proper te krijgen… Dit was echt een superervaring, dus nogmaals een dikke dikke merci voor Kenny, want dit was mijn verlaat verjaardagskadootje, lief hééé ;-)

Nadien kayakten we terug naar Luang Prabang, waar de rust terug is wedergekeerd. Straks nog een lekker vers visje gaan eten uit de Mekong op de avondmarkt en morgen trekken we weer een beetje verder naar het noorden.