Laatste dagjes in NZ

Na de vermoeiende dag op de Franz Josef gletcher vond onze chauffeuse Curry dat het tijd was om een ontspannend karaoke avondje te organiseren. Geoefend als wij zijn door onze tijd in Azië vond Kenny het dan ook geen probleem om 'Underneath your clothes' van Shakira helemaal alleen te coveren. Ik was wel blij dat ik de steun kreeg van Tine (onze nieuwe Belgische reisgezel) tijdens onze performance 'Killing me softly' van The fugees.

Na een korte stop nabij Lake Wanaka, waar we een doolhof en optische illusies gingen bekijken in Puzzleworld, reden we verder naar Queenstown. We stoppen onderweg op de plaats waar de eerste bungysprong in NZ nog steeds talrijk wordt nagesprongen. Deze is 45 meter hoog en ziet er al redelijk beangstigend uit, toch laten we ons beiden overhalen om een ietwat hogere sprong te wagen: de Nevis bungy, 134 meter hoog en derde hoogste in de wereld. Mijn zenuwen gaan stante pede de hoogte in en 's nachts word ik toch een paar keer wakker... De volgende morgen rijden we met het busje naar de plaats des onheil. Ondertussen nog zenuwachtiger wordt ons harnas er omgedaan en moeten we met een kabelkar naar de springplek. We komen nog maar net toe en zien Tine met een dodelijke gil zich in het diepe smijten, daarna is het Kenny's beurt. Met een mooie sprong verdwijnt hij en komt met een grote glimlach naar boven. Terwijl bij mij de koord wordt aangebracht, besef ik pas echt dat ik er nu niet meer onderuit kan. Ik word naar het platform geleid, stapje voor stapje, nog een beetje verder en nog een beetje, tot op het randje... Ik stamel nog een 'Ik durf dit niet', maar daar wordt zelfs niet op gereageerd. Dan tellen ze af: 3, 2, 1.... Mijn hersenen vertellen me ver vooruit te springen, maar mijn lichaam luistert niet, onhandig val ik vooruit en dan schreeuw ik het uit........... Maar na 8 seconden is het voorbij en fier als een gieter word ik terug naar boven getakeld! Yes!

Na deze adrenalinestoot blijven we 5 dagen in Queenstown om op onze positieven te komen. We gaan wandelen rond het Wakatepu meer en ik ga 3 uurtjes paardrijden in Glenorchy met Tine. Op mijn paard PJ zien we prachtige natuur, zo mooi zelfs dat hier een deel van Lord of the Rings is opgenomen. De drie uur vliegen voorbij, ook al denkt ons achterste daar het zijne van!

Na een paar rustdagen gaan we het uiterste zuiden van Nieuw-Zeeland verkennen. Als eerste gaan we op uitstap naar The Catlins. Een mooie regio met een ruwe kustlijn. We stoppen eerst aan Waipapa Point waar een vijftal gigantische zeeleeuwen mooi poseren voor onze foto's.

Daarna komt het hoogtepunt van de dag, aan Curio Bay gaan we geeloogpinguins spotten. Van deze soort pinguin zijn er nog maar een 2000tal over in de wereld. We hebben geluk en zien twee prachtexemplaren aan wal hoppen en naar hun nestjes waggelen, zo koddig.

De volgende dag doen we de nummer één attractie van NZ: Milford Sound. Een gigantische fjord waar het zo goed als elke dag regent. Goed voor zo'n 6 tot 7 meter per jaar. Ook toen wij er waren viel het met bakken uit de lucht. Maar voor één keertje is dat goed, door de regen zijn er ontelbare watervallen die de zee in storten, een prachtig zicht. Onze 2 uur durende cruise lijkt dan ook in een seconde voorbij te zijn.
Na de cruise besloten we om van de bus te springen in Te Anau waar we enkele dagen verbleven en een paar wandelingen deden, alvorens verder Queenstown weer onveilig te gaan maken. Dinsdag slapen we in de luchthaven van Christchurch en zitten onze Nieuw-Zeelandse avonturen er jammer genoeg op. Het is hier zelfs zo goed meegevallen dat we er een beetje tegenop zien om terug naar Australië te vliegen. Het is geen leven dat rondreizen...