China: Yunnan II

Kunming is de hoofstad van de Yunnan provincie, maar dat deze stad al 2400 jaar lang bestaat zou je nooit denken. Het is een gigantische metropool met 6 miljoen inwoners, heel veel hotels, shoppingcentra en ook toeristen. Vanaf het busstation duurde het dan ook al bijna 20 minuten om met een taxi naar het centrum te rijden, maar toen we in onze jeugdhostel aankwamen met gezellige tuin en zonnedak, zagen we meteen dat het goed was. Echt de accomodatie in China is steeds op en top! En ook het eten laat ons niet in de steek, niet ver van onze verblijfplaats was een leuk straatje te vinden met allemaal restaurants waar we ons te goed gaan aan dumplings. We verbleven twee dagen in Kunming en bezochtten de Vogel- en bloemenmarkt waar ze naast schattige vogeltjes en konijntjes ook allerlei prullaria verkopen.

Met de nachttrein zetten we onze reis verder naar Dali. We naderen hiermee de grens aan Tibet en dat is al te zien aan de hoge bergtoppen en de koudere temperaturen. Het oude deel van het stadje werd ooit volledig verwoest, maar werd later terug volledig hersteld en is nu ten prooi gevallen van het toerisme. Samen met de 2 Canadezen, Natasha en Greg, maakten we een mooie wandeling langs een bergflank. We moesten daarvoor eerst met een kabelbaan naar boven, daarna wandelden we een 4tal uurtjes vol met mooie zichten en daarna konden we de stoeltjeslift terug naar beneden nemen.

Zeven uur verder met de bus ligt het al even toeristische, maar ook gezellige plaatsje Lijiang. Het is ook opgebouwd uit een oude en een nieuwe stad. Het grote verschil is dat er in dit stadje ook overal kleine kanaaltjes en bruggetjes lopen, zo doet het ons een beetje denken aan Brugge. Rond Lijiang zien we ook de Snow Mountain, zo'n 6000 meter hoog en eeuwig bedekt met sneeuw. Een prachtig zicht!

De volgende 2 dagen deden we dan één van de mooiste trektochten in China in de buurt van Snow Mountain. Namelijk door Tiger Leaping Gorge. Veel klimwerk op de eerste dag (afzien!!), maar het uitzicht maakte alles goed. We sliepen in een gezellig guesthouse bovenop een berg. De tweede dag was het (logisch) vooral afdalen en opnieuw genieten van het zicht. Na dit willen we meer bergen en waar krijg je meer bergtoppen te zien dan in Tibet? Op dus naar Shangri La wat eigenlijk al Tibetaans is zonder  al die vergunningen die je nodig hebt van de Chinese overheid. Shangri La ligt op 3500 meter, dus hadden we wel verwacht dat het er koud ging zijn. En inderdaad 5 graden na enkele maanden 30 graden of meer is niet gezond, zeker als je geen warme kledij hebt. Gelukkig zijn ze in China op alles voorzien en barst het er dan ook van winkels met trekkingkledij. Vlug een jas van North Face (al is het w aarschijnlijk wel North Fake voor 20 euro, aan de kwaliteit is het niet te merken) voor Kenny en een poncho van Yakhaar voor mij .Ohja en ook nog yak handschoenen en een yakmuts :-) Hip hip hip! Jammer genoeg regende het er ook veel in Shangri La en kregen we dus de bergtoppen niet te zien. Ons plan om van hieruit naar het westen van de provincie Sichuan (ook Tibet zonder de zotte kosten) te trekken valt ook in het water. De Chinezen hebben de weg afgesloten....door de politieke situatie met Tibet gebeurt dat wel vaker. En zeker als er grote evenementen plaatsvinden in het land (Wereld Expo in Shangai). Veel meer keuze dan het via Chengdu te proberen hebben we niet en dus nemen we afscheid van onze Canadezen en maken we een reis van 30u!!!! Via een busrit van 12u en een treinrit van 12u  waar we 6 uur op dienden te wachten in het station.... Maar allé, nu zijn we dus in Chengdu aangekomen. We kunnen de pandas al ruiken, maar gaan toch eerst nog een keer proberen Tibet te ruiken.

En de reden waarvoor jullie allemaal deze blog blijven lezen.....

Wist je dat Shangri La de is naam van een ideale plaats waar alles perfect verloopt. Deze plaats bestaat niet in werkelijkheid, maar komt uit het door de Britse auteur James Hilton geschreven boek Lost Horizon. En toch zijn wij er geweest, de echte naam is eigenlijk Zhongdian.

Een mier haalt slecht 1 keer per minuut adem

En de Elbrus is de hoogste berg in Europa en niet de Mont Blanc! 'Eat that' lerares aardrijkskunde van het 2de middelbaar die niet akkoord met me ging, maar waar ik de naam niet meer van weet!

En als topweetje van deze week. Annelies had ook nog een van Yak gemaakte handtas nodig om warm te blijven in Shangri La